Το τελευταίο καρναβάλι του Χουάν Ρομάν Ντομένικο

Η ορφανή Ρεβέκκα έβλεπε από μικρή όνειρα με ισπανόφωνους αθυρόστομους παπαγάλους. Κάπου την προσκαλούσαν αυτοί οι πολύχρωμοι καρναβαλιστές.

Μια μέρα ακολούθησε τα σφυρίγματά τους και άνοιξε τα φτερά της για να δραπετεύσει απ’ τους κηδεμόνες θείους της και απ’ την Ελλάδα. Προσγειώθηκε μόνο όταν αντίκρισε τις όχθες του Ρίο ντε λα Πλάτα. Βαφτίστηκε στον ποταμό του Αμαζονίου και έκανε σπίτι της τη ζούγκλα. Τριάντα χρόνια αργότερα, το αποδημητικό πουλί επέστρεψε στη φωλιά του.

Η Ρεβέκκα Ξενάκη, ξακουστή ζωολόγος, ερευνήτρια δασών και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, επιστρέφει στο χώμα της άρρωστη και ετοιμοθάνατη, για να κοιμηθεί στο ίδιο κρεβάτι που έμεινε ορφανή. Φοράει ένα δαχτυλίδι με το όνομα του συντρόφου της, Χουάν Ρομάν Ντομένικο Βιλανουέβα Ετσεβερία. Κουβαλάει μαζί και τον παπαγάλο της, τον πολυλογά και πανούργο Μπότζω.

Το τελευταίο βράδυ της, και πριν διαφύγει με τον ψυχοπομπό Ερμή, η Ρεβέκκα διαβάζει ένα βιβλίο για την ψυχοσύνθεση των παπαγάλων, προετοιμάζοντας παράλληλα τον διαγωνισμό κληρονομιάς που σχεδίαζε. Το βιβλίο έλεγε πως «οι παπαγάλοι βιώνουν μια σειρά από πολύπλοκα συναισθήματα, πιο αξιοσημείωτο από τα οποία είναι το πένθος».