121 καρέ

Πάντοτε το θαύμαζα το πλεκτό με βελονάκι
Που οι παλιές ξεκίναγαν με ένα μασουράκι
Στο τέλος το εργόχειρο – τί λέξη μαγική
Δεν θύμιζε σε τίποτα την άχαρη αρχή
Είναι κι αυτό το πόνημα ,εργόχειρο θα το λες
Με 121 βελονιές ανάποδες και καλές
Η παρατήρηση και η περιέργεια
Κάνουν με την έμπνευση συνέργεια
Μέσα στα άδυτα των νευρονικών μονοπατιών
Βρίσκονται οι πλοκές αυτών των ιστοριών
121 Καρέ – μικρές ιστορίες 120 και μία
με 121 λέξεις η κάθε μια
121 αρχές και άλλα τόσα τέλη
121 σιωπές – να τις ακούν ψηλά οι αγγέλοι
121 βήματα προς την άβυσσο της φαντασίας
Και 121 προσευχές στα σκαλιά μιας εκκλησίας
121 δάκρυα και γέλια ηχηρά
Εκατόν είκοσι ένας όροφοι με απότομα σκαλιά
121 αφηγήματα ,μικρά πεζογραφήματα
Εκατόν είκοσι ένα κρυμμένα ποιήματα
121 φορές που έγραψες αλήθειες
121 λάθος και σωστές συνήθειες
121 ζωές που έζησαν λαθραία
Και έσβησαν μοιραία
121 ασπρόμαυρα αποτυπώματα
Τα κοιτάς και βλέπεις του κόσμου όλα τα χρώματα
121 πρίσματα με χιλιάδες διαθλάσεις
Δες τα με βλέφαρα κλειστά αν θες να τα απολαύσεις
121 ματιές και σκέψεις
121 ζωγραφιές ,για να κανεις υποθέσεις
Διαβάζονται τα χρώματα ,οι μυρωδιές,οι γεύσεις ?
Διαβάζονται στο λέω εγώ , αρκει να το πιστέψεις
121 σκαλοπάτια ,δύσκολο να τα ανέβεις
Μα θα χαμογελάς όταν θα τα κατέβεις
Γιατί μέσα θα βρείς αυτούς που αγαπάς
Και να τους πεις το Σ’αγαπω μετά θα λαχταράς
Δεν είναι η μάνα και το παρελθόν
Είναι αυτό το ίδιο το παρόν
Που θα σε συγκινήσει
Και κάτι από τους φίλους σου και σε εσένα θα θυμίσει
Θες λίγο η γρήγορη πλοκή και το φιλοσοφείν
Θα βρεις την ηλικία σου είτε συν είτε πλην
121 καρέ έγραψε η δημιουργός για να διαβάσεις
Σε κάποια μπορεί να κλαις , σε άλλα θα γελάσεις
Ένα είναι σιγουρο , πως θα τα απολαυσεις
(Από την παρουσίαση του βιβλίου
Κείμενο Γρηγοριάδη Σταυρούλα)