Η άχρονη αναζήτηση του έρωτα

Ένα βαθύ συναίσθημα αποτυχίας με κατέκλυσε. Η αυτοεκτίμησή μου έπεσε στο ναδίρ. Βασανιζόμουν από σκέψεις του τύπου «τι έπρεπε να είχα κάνει για να μη φύγει», «γιατί δεν μπόρεσα να ελέγξω τα γεγονότα» και όλα τα συναφή. Για μια ακόμα φορά άρχισα να ζω σαν ασκητής, θρηνώντας πάνω απ’ τα ερείπια του γάμου μου. Το φυσικό επακόλουθο ήταν να ξαναβρεθώ στη δερμάτινη πολυθρόνα του φιλοσοφικού συμβούλου.

«Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο. Όλων των πραγμάτων η ύπαρξη εμπεριέχει μια μεταβαλλόμενη φύση, και η ανθρώπινη ύπαρξη είναι συνυφασμένη με την έννοια της αλλαγής. Οι αλλαγές ήταν και θα είναι πάντα μέρος της καθημερινότητάς μας και οι πολύ σημαντικές μπορεί να επηρεάσουν τις αξίες και τα “πιστεύω” μας. Οι πιο πολλοί προτιμούν τη μιζέρια της καθημερινότητας από την αναζήτηση της ευτυχίας. Γι’ αυτούς είναι παγιωμένη αντίληψη να αρνούνται την αλλαγή και να της αντιστέκονται. Γι’αυτόν τον λόγο βλέπεις πολλά ζευγάρια να ζουν σε μια κατάσταση συμβιβασμού και αμοιβαίας ανοχής, που συνήθως καταλήγει σε συγκρούσεις με λογομαχίες, γύρισμα της πλάτης και αυτολύπηση. Η σχέση διατηρείται τυπικά λόγω των παιδιών, του σεξ ή και του φόβου για το τι θα πει ο κόσμος».