Πριν από εκατό χρόνια υπήρχε μια χώρα ενωμένη αλλά διχασμένη, η Χώρα με το Βουνό στη Μέση. Το βουνό χώριζε την Πράσινη από την Καφέ Κοιλάδα, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά οικονομικά και πολιτικά.
Όταν στα χέρια του Έτρε έπεσε το παλιό μπλε τετράδιο, η εικόνα που είχε για τον κόσμο άρχισε να καταρρέει. Το βράδυ εκείνο, αντί να γιορτάζει την κοινωνική του ανέλιξη και την επιτυχία του στις τεχνικές εξετάσεις, μάθαινε τη φρικτή αλήθεια για την άλλοτε ενωμένη Χώρα με το Βουνό στη Μέση. Τώρα γνώριζε την αιτία του διαχωρισμού. Οι απέναντι πλευρές έχτισαν την ύπαρξή τους πάνω στον φόβο, στο μίσος και σε ανατριχιαστικά ψέματα, ενώ ένας αιώνας προπαγάνδας είχε αλλάξει ριζικά τις συνειδήσεις των πολιτών κι από τις δύο πλευρές.
Όταν ο Έτρε γνώρισε την Πελήνα, κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ζει άλλο στο ψέμα. Το αίμα των προγόνων του ζητούσε δικαίωση. Η απόφασή του ήταν ήδη ειλημμένη· ο μόνος δρόμος για εκείνον ήταν ο δρόμος της ελευθερίας, και θα τον ακολουθούσε με κάθε κόστος.
Βαλεντίνα Παρασκευαΐδου –
Αγαπώντας τον Όργουελ και τον Σαραμάγκου, έχοντας στιγματίσει την εφηβεία μου το «ΦΑΡΕΝΑΙΤ 451» και το θεάτρο του παραλόγου, «η Χώρα με το βουνό στη μέση» μού άφησε τη γλυκόπικρη επίγευση των παραπάνω και με τον λιτό αλλά ουσιαστικό του λόγο, επέτρεψε στις αλληγορίες και τους συμβολισμούς του να πυροδοτήσουν προβληματισμούς, ενώ έδωσε χώρο στο συναίσθημα. Είναι μια ερωτική ιστορία (ή και παραπάνω…) και δεν είναι μια ερωτική ιστορία. Όσο δυστοπικό άλλο τόσο αληθινό. Αγκαλιάζει μια τεράστια γκάμα ζητημάτων προαιώνιων και επίκαιρων μαζί. Απευθύνεται τόσο σε βιβλιοφάγους όσο και ανθρώπους που θέλουν να διαβάσουν κάτι διαφορετικό από την «εμπορική λογοτεχνία».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΙΚΟΥΔΗΣ –
Πέταξε το μικρό μπλε τετράδιο με δύναμη στο πάτωμα.
«Γίνεται τόσα ανατριχιαστικά ψέματα να χωράνε σ’ ένα τόσο δα μικρό πράμα; Πώς βρέθηκε αυτό το σατανικό πατσαβούρι στα χέρια μου; Πώς;»
Με αυτά τα λόγια ξεκινάει να ξετυλίγεται το κουβάρι της αφήγησης μιας δυστοπικής ιστορίας. Τι χρειάζεται για να μένει ο λαός στα λίγα και χωρίς απαιτήσεις ή αμφισβήτηση; Ένα αντίπαλο δέος – που φυσικά θα συμβολίζει το κακό και θα περνάει χειρότερα – και ένα διαρκή έλεγχο της συμπεριφοράς και της σκέψης του. Προσαρμόσου απόλυτα και υπάρχουν ευκαιρίες να κερδίσεις περισσότερα. Αμφισβήτησε και είσαι χαμένος.
Στο «1984» αυτό γίνεται με ένα απόλυτα αυταρχικό τρόπο. «Στη Χώρα με το Βουνό στη Μέση» γίνεται με ένα πιο σύγχρονο, πιο αφανή και σίγουρα αποτελεσματικό τρόπο. Δεν υπάρχει καν το πλαίσιο να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις – πώς θα τολμήσεις να σκεφτείς διαφορετικά;
Μπορεί η αγάπη να αλλάξει τον άνθρωπο; Έστω κάποιους ανθρώπους; Έχει τη δύναμη να κάνει ζημιά στη δυστοπία που παρουσιάζεται σαν ουτοπία; Έστω να την κοροϊδέψει για λίγο; Ποιος μπορεί να σε στηρίξει όταν φοβάσαι να ακούσεις τις ίδιες τις σκέψεις σου;
Στο πρώτο της μυθιστόρημα η Μαρία Καρβουνίδου φτιάχνει μια ιστορία χωρίς χρόνο και τόπο για να μιλήσει για όλους τους τόπους και χρόνους. Η γλώσσα της είναι απλή και όμορφη. Το σημαντικό για τη συγγραφέα είναι η ίδια η ιστορία και διαλέγει με οικονομία και ευστοχία τις λέξεις που θα την υπηρετήσουν. Επίσης έχει κάτι το κινηματογραφικό όσο αφορά την περιγραφή της ψυχολογίας του πρωταγωνιστή. Πολλά στοιχεία προκύπτουν όχι από μόνο την άμεση αναφορά, αλλά κι από τις δράσεις του και διάφορες λεπτομέρειες. Το βιβλίο κυλάει αβίαστα, χωρίς έντονο συναισθηματισμό (αν και υπάρχουν κάποιες σελίδες που σε ανατριχιάζουν) και ενώ δεν υπάρχουν υπερβολικές ανατροπές, δεν υπάρχει όμως και κάτι κοινότυπο. Οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι φυσιολογικές, αλλά κάθε φορά πιάνουν τον αναγνώστη απροετοίμαστο. Η ιστορία στην ουσία είναι απλή, ο τρόπος όμως γραφής και η εξέλιξή της δείχνουν μια συγγραφέα που έχει ταλέντο και ξέρει πού θέλει να πάει και γιατί.
Το τέλος το περίμενα διαφορετικό. Το ήθελα διαφορετικό. Αλλά δεν παύει να έχει τη συνέπεια που διακρίνει όλη την αφήγηση και τελικά να υπηρετεί τις προθέσεις του βιβλίου. Αφήνει μια πίκρα και μάλλον υπάρχει λόγος για αυτό.
Ντόνα Μάιπα –
Εξαιρετικό βιβλίο!!! Καλογραμμένη ιστορία!!!
Οι 231 σελίδες του με τον Ετρε και την Πελήνα ήταν η καλύτερη παρέα στις διακοπές μου…
Λεωνίδας –
Εξαιρετικό βιβλίο!! Με καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα δυστοπική ιστορία…